⸀Μετὰ
τοῦτο
εἶδον
τέσσαρας
ἀγγέλους
ἑστῶτας
ἐπὶ
τὰς
τέσσαρας
γωνίας
τῆς
γῆς,
κρατοῦντας
τοὺς
τέσσαρας
ἀνέμους
τῆς
γῆς,
ἵνα
μὴ
πνέῃ
ἄνεμος
ἐπὶ
τῆς
γῆς
μήτε
ἐπὶ
τῆς
θαλάσσης
μήτε
ἐπὶ
⸀πᾶν
δένδρον.
καὶ
εἶδον
ἄλλον
ἄγγελον
ἀναβαίνοντα
ἀπὸ
ἀνατολῆς
ἡλίου,
ἔχοντα
σφραγῖδα
θεοῦ
ζῶντος,
καὶ
ἔκραξεν
φωνῇ
μεγάλῃ
τοῖς
τέσσαρσιν
ἀγγέλοις
οἷς
ἐδόθη
αὐτοῖς
ἀδικῆσαι
τὴν
γῆν
καὶ
τὴν
θάλασσαν,
λέγων·
Μὴ
ἀδικήσητε
τὴν
γῆν
μήτε
τὴν
θάλασσαν
μήτε
τὰ
δένδρα,
⸀ἄχρι
σφραγίσωμεν
τοὺς
δούλους
τοῦ
θεοῦ
ἡμῶν
ἐπὶ
τῶν
μετώπων
αὐτῶν.
Καὶ
ἤκουσα
τὸν
ἀριθμὸν
τῶν
ἐσφραγισμένων,
⸀ἑκατὸν
τεσσεράκοντα
τέσσαρες
χιλιάδες,
⸀ἐσφραγισμένοι
ἐκ
πάσης
φυλῆς
υἱῶν
Ἰσραήλ·
ἐκ
φυλῆς
Ἰούδα
δώδεκα
χιλιάδες
⸀ἐσφραγισμένοι,
ἐκ
φυλῆς
Ῥουβὴν
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Γὰδ
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Ἀσὴρ
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Νεφθαλὶμ
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Μανασσῆ
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Ζαβουλὼν
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Ἰωσὴφ
δώδεκα
χιλιάδες,
ἐκ
φυλῆς
Βενιαμὶν
δώδεκα
χιλιάδες
⸀ἐσφραγισμένοι.
Μετὰ
ταῦτα
εἶδον,
καὶ
ἰδοὺ
ὄχλος
πολύς,
ὃν
ἀριθμῆσαι
⸀αὐτὸν
οὐδεὶς
ἐδύνατο,
ἐκ
παντὸς
ἔθνους
καὶ
φυλῶν
καὶ
λαῶν
καὶ
γλωσσῶν,
⸀ἑστῶτες
ἐνώπιον
τοῦ
θρόνου
καὶ
ἐνώπιον
τοῦ
ἀρνίου,
περιβεβλημένους
στολὰς
λευκάς,
καὶ
⸀φοίνικες
ἐν
ταῖς
χερσὶν
αὐτῶν·
καὶ
πάντες
οἱ
ἄγγελοι
εἱστήκεισαν
κύκλῳ
τοῦ
θρόνου
καὶ
τῶν
πρεσβυτέρων
καὶ
τῶν
τεσσάρων
ζῴων,
καὶ
ἔπεσαν
ἐνώπιον
τοῦ
θρόνου
ἐπὶ
τὰ
πρόσωπα
αὐτῶν
καὶ
προσεκύνησαν
τῷ
θεῷ,
λέγοντες·
Ἀμήν·
ἡ
εὐλογία
καὶ
ἡ
δόξα
καὶ
ἡ
σοφία
καὶ
ἡ
εὐχαριστία
καὶ
ἡ
τιμὴ
καὶ
ἡ
δύναμις
καὶ
ἡ
ἰσχὺς
τῷ
θεῷ
ἡμῶν
εἰς
τοὺς
αἰῶνας
τῶν
αἰώνων·
ἀμήν.
Καὶ
ἀπεκρίθη
εἷς
ἐκ
τῶν
πρεσβυτέρων
λέγων
μοι·
Οὗτοι
οἱ
περιβεβλημένοι
τὰς
στολὰς
τὰς
λευκὰς
τίνες
εἰσὶν
καὶ
πόθεν
ἦλθον;
καὶ
⸀εἴρηκα
αὐτῷ·
Κύριέ
μου,
σὺ
οἶδας.
καὶ
εἶπέν
μοι·
Οὗτοί
εἰσιν
οἱ
ἐρχόμενοι
ἐκ
τῆς
θλίψεως
τῆς
μεγάλης,
καὶ
ἔπλυναν
τὰς
στολὰς
αὐτῶν
καὶ
ἐλεύκαναν
⸀αὐτὰς
ἐν
τῷ
αἵματι
τοῦ
ἀρνίου.
διὰ
τοῦτό
εἰσιν
ἐνώπιον
τοῦ
θρόνου
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
λατρεύουσιν
αὐτῷ
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
ἐν
τῷ
ναῷ
αὐτοῦ,
καὶ
ὁ
καθήμενος
ἐπὶ
⸂τοῦ
θρόνου⸃
σκηνώσει
ἐπ’
αὐτούς.
ὅτι
τὸ
ἀρνίον
τὸ
ἀνὰ
μέσον
τοῦ
θρόνου
⸀ποιμανεῖ
αὐτούς,
καὶ
⸀ὁδηγήσει
αὐτοὺς
ἐπὶ
ζωῆς
πηγὰς
ὑδάτων·
¶ ¶ ¶ καὶ
ἐξαλείψει
ὁ
θεὸς
πᾶν
δάκρυον
ἐκ
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν.
Versiegelt und bewahrt
Danach
sah
ich
vier
Engel
stehen
an
den
vier
Enden
der
Erde,
die
hielten
die
vier
Winde
der
Erde
fest,
damit
kein
Wind
weht
über
die
Erde
oder
über
das
Meer
oder
über
irgendeinen
Baum.
Und
ich
sah
einen
weiteren
Engel
aufsteigen
aus
Richtung
des
Sonnenaufgangs,
der
hatte
das
Siegel
des
lebendigen
Gottes,
und
er
rief
mit
lauter
Stimme
den
vier
Engeln
zu,
denen
Vollmacht
gegeben
worden
war,
der
Erde
und
dem
Meer
Schaden
zuzufügen,
und
sagte:
„Fügt
der
Erde
und
dem
Meer
und
den
Bäumen
keinen
Schaden
zu,
bis
wir
die
Knechte
unseres
Gottes
versiegelt
haben
auf
ihrer
Stirn.“
Und
ich
hörte
die
Zahl
derer,
die
versiegelt
waren:
144.000,
versiegelt
aus
jedem
Stamm
der
Söhne
Israels:
aus
dem
Stamm
Juda
12.000,
die
versiegelt
waren,
aus
dem
Stamm
Ruben
12.000,
aus
dem
Stamm
Gad
12.000,
aus
dem
Stamm
Ascher
12.000,
aus
dem
Stamm
Naftali
12.000,
aus
dem
Stamm
Manasse
12.000,
aus
dem
Stamm
Simeon
12.000,
aus
dem
Stamm
Levi
12.000,
aus
dem
Stamm
Issachar
12.000,
aus
dem
Stamm
Sebulon
12.000,
aus
dem
Stamm
Josef
12.000,
aus
dem
Stamm
Benjamin
12.000,
die
versiegelt
waren.
Menschen aus allen Nationen
Danach
sah
ich
hin,
und
siehe!,
da
war
eine
große
Menschenmenge,
die
niemand
zählen
konnte,
aus
jeder
Nation
und
allen
Stämmen
und
Völkern
und
Sprachen,
die
stand
vor
dem
Thron
und
vor
dem
Lamm,
gekleidet
in
weißen
Roben
und
Palmenzweige
in
ihren
Händen,
und
sie
rufen
mit
lauter
Stimme
und
sagen:
¶ „Das
Heil
O ist
möglich
geworden
durch
unseren
Gott,
der
auf
dem
Thron
sitzt,
und
durch
das
Lamm!“
Und
alle
Engel
standen
rings
um
den
Thron
und
um
die
Ältesten
und
um
die
vier
Lebewesen,
und
sie
fielen
vor
dem
Thron
auf
ihr
Angesicht
und
beteten
Gott
an
und
sprachen:
¶ „Amen,
* Lobpreis
und
Herrlichkeit
und
Weisheit
und
Dank
und
Ehre
und
Kraft
und
Stärke
gebührt
unserem
Gott
‹für
immer
und
ewig›!
W Amen.“
Und
einer
von
den
Ältesten
antwortete
und
sagte
zu
mir:
„Diese
Menschen,
die
mit
den
weißen
Roben
gekleidet
sind –
wer
sind
sie
und
woher
sind
sie
gekommen?“
Und
ich
habe
zu
ihm
gesagt:
„Mein
Herr,
du
weißt
es.“
Und
er
sagte
zu
mir:
„Diese
sind
es,
die
aus
der
großen
Bedrängnis
kommen,
und
sie
haben
ihre
Roben
gewaschen,
und
sie
haben
sie
weiß
gemacht
mit
dem
Blut
des
Lammes.
Deshalb
sind
sie
vor
dem
Thron
Gottes,
und
sie
dienen
ihm
bei
Tag
und
bei
Nacht
in
seinem
Tempel,
und
der
auf
dem
Thron
sitzt,
wird
über
ihnen
zelten.
Sie
werden
nicht
mehr
hungern
und
nicht
mehr
dürsten,
noch
fällt
etwa
die
Sonne
auf
sie
oder
irgendeine
Gluthitze,
denn
das
Lamm
mitten
auf
dem
Thron
wird
sie
weiden
und
wird
sie
zu
den
Quellen
des
Wassers
des
Lebens
leiten,
und
Gott
wird
jede
Träne
abwischen
von
ihren
Augen.“